Have faith in your dreams and someday.. the birds will come.

Η καλύτερη συντροφιά αυτή την εποχή είναι η φαντασία σας. Ναι καλά ακούσατε παιδιά. Έχετε ακόμα την παιδικότητα μέσα σας, να την αξιοποιήσετε όπως θέλετε εσείς. Να είστε σοβαροί εκεί που πρέπει. Και φαντασιομανής εκεί που πρέπει.

Ε λοιπόν όντας πτώμα απο την κούραση, θυμήθηκα την παρακάτω σκηνή της Σταχτοπούτας του 1950 με τα πουλάκια. Και φαντάστηκα να μου στρώνουν το κρεβάτι, να μου ετοιμάζουν τις πυτζάμες και να μου κλείνουν τα πατζούρια...

Όσο το βλέπετε σκεφτείτε τα αρνητικά και τα θετικά αν γινόταν πραγματικότητα.

+ Έτοιμο κρεβάτι

+ Έτοιμα καθαρά ρούχα

- Τιτιβίσματα τόσο εκνευριστικά, ειδικά εαν είστε κουρασμένος

- Κουτσουλιές παντού

(Δεν κάνω αναφορά στα ποντίκια γιατί προφανώς δεν τα φαντάστηκα).

Καλό μεσημέρι, ώρα ξεκούρασης.

The Black Sheep

Σκοτάδι

..

..12 .. 13.. 15.. 16

Νιώθω ένα γαργαλητό στο αυτί μου.

..17 ..18 ..19

Ξανά γαργαλητό.

..20 ..21

Ανοίγω το ένα μάτι.

Σκοτάδι.

Ξύνω το αυτί μου ενοχλημένη, κλείνω το μάτι μου και συνεχίζω το μέτρημα.

..22 ..23 .. 24..

..ξανά γαργαλητό στο αυτί.

Τεντώνω ενοχλημένη το χέρι για να ανάψω το πορτατίφ.

*Τσαφ*

Ανασηκώνομαι στο προσκέφαλο του κρεβατιού. Παρατηρώ ένα ελάχιστο βαθούλωμα στο μαξιλάρι μου.

Απορημένη πιάνω το πορτατίφ και το φέρνω κοντά στο βαθούλωμα του μαξιλαριού.

Δεν έβλεπα καθαρά.

Φόρεσα τα γυαλιά μου και πλησιάζω στο βαθούλωμα..

Ε?!

Εεε?!

"Μπεεεεεεεε!"

Εεεεεεεεεεεε?!

Τσιμπάω το χέρι μου. Ξύπνια είμαι!

"Μπεεεεεεεε!"

Μάνα μου τα χάνω.

Παρατηρούσα ένα μαύρο πρόβατο με το νούμερο 14 στο πλάι, πάνω στο μαξιλάρι μου. Μασουλούσε το φτηνιάρικο βαμβάκι του μαξιλαριού μου, αφού είχε κάνει μια τρύπα ίσαμε το δάχτυλο μου.

Εκνευρισμένη που μου είχε χαλάσει τον ύπνο μου..

"Τί κάνεις εδώ? Θα έπρεπε να είσαι στη σειρά να πηδήξεις τον φράχτη."

"Μπεεεε.. Και γιατί ΠΡΕΠΕΙ να πηδήξω τον φράχτη?

Μπεεεεε..

Γιατί πρέπει να κάνω αυτό που θες εσύ?

Πως την έχεις δει εσύ και όλος ο κόσμος να μας αναγκάζετε

να πηδάμε φράχτες?

Μπεεεεε.."

"Μα αυτή είναι η μοίρα σου. Δημιουργήθηκες απο την φαντασία μου για να πηδάς φράχτες. Για να με νανουρίζεις, να με παραδίδεις στον ύπνο για να ξυπνάω το πρωί καλά και να συνεχίζω την δική μου μοίρα."

Το μαύρο πρόβατο σταμάτησε να μασουλάει το βαμβάκι του μαξιλαριού μου και μετά απο παύση δευτερολέπτων είπε..

"Όχι, δεν θέλω να πηδήξω αυτόν τον φράχτη.. Μπεεεε ..γιατί πάντα πηδάμε αυτό το φράχτη και δεν ξαναγυρνάμε.. Το έχεις προσέξει αυτό? Ποτέ.. ..Μπεεεεε.. δεν ξέρεις τι θα είναι πέρα απο τον φράχτη.. Γκρεμός? Γρασίδι? Ευτυχία? Ελευθερία? Μπεεεεε.. Οτιδήποτε είναι πέρα απο αυτόν τον φράχτη μας καταπίνει."

Έγνεψα το κεφάλι μου καταφατικά.

"Ναι έχεις δίκιο που απορείς αλλά δυστυχώς ούτε εγώ μπορώ να σου απαντήσω πάνω σε αυτό. Πρέπει να ρισκάρεις για να δείς παραπέρα.. Μακάρι να μπορούσα με την φαντασία μου να δημιουργήσω κάτι επιτηδευμένα όμορφο πέρα απο αυτό το φράχτη, αλλά πρέπει να είμαστε ρεαλιστές σε αυτή τη ζωή.. Δεν μπορούμε να φανταζόμαστε και να ονειρευόμαστε πάντα αυτά που θέλουμε.."

Σηκώθηκα στο γραφείο μου, και έκοψα ένα μικρό φυλλαράκι απο το μικρό φυτό. Το έβαλα στην άλλη άκρη του πλέον τρυπημένου μαξιλαριού μου.

"Πάντως μόλις κλείσω τα μάτια μου και ξαναμετρήσω απο την αρχή.. να ξέρεις ότι θα σε περιμένει στην άλλη μεριά του φράχτη αυτό το πράσινο φυλλαράκι.. Σαν ένδειξη ευγνωμοσύνης που ρισκάρεις και πηδάς προς το άγνωστο για εμένα.. Καληνύχτα."

..6 .. 7.. 8.. 9.. 10.. 11.. 12.. 13.. 14.. Ζζζζζ..

Σε όλους αρέσει να κοιμούνται.

Σε εμένα όχι..

...γιατί ο ύπνος είναι για αυτούς που

έχουν όνειρα.

Don't mess around with Irene.

Είναι λίγο κλισέ να παίρνεις κατευθείαν τον ορισμό απο το λεξικό που βρήκες στον Γούγλη και να καταγράφεις την έννοια μιας λέξης στο blog σου.


ανθρωπιά
ουσ θ ανθρωπιά συναίσθημα κατανόησης και συμπαράστασης προς τους άλλους


Γιατί κατά κάποιο τρόπο σε κάνει ανίκανο, σε αποδυναμώνει στο να το εξηγήσεις απο μόνος σου είτε με πράξεις είτε με λόγια σε άτομα αξίας απο το περιβάλλον γύρω σου.


Οπότε θα ξεκινήσω έτσι σαν να είμαι απο το σημείο μηδέν και θα θέσω το ψυχολογικό ερώτημα της ημερας, εαν είμαι ότι λέει το λεξικό ή κανένα αναίσθητο μουλάρι?


Πατήστε Play όσο το σκέφτεστε.

1"

Ήτανε η στιγμή που με πήρανε αγκαλιά, που σταθήκαμε σε έναν κύκλο και χαμογέλασα στον φακό. Αποθανατίστηκε το χαμόγελο μου και το δευτερόλεπτο εκείνο που ένιωσα την χαρά μου να φτάνει στο αποκορύφωμα.
Υπέροχα γιατί οι αξίες μου είχαν εκτιμηθεί.
Η εκτίμηση με κάνει να νιώθω Θεά.
Ψώνιο.
Σεβασμός ίσον
η απόλυτη αρχοντιά της ύπαρξης σου.
Δεν είναι τα αντικείμενα που σε κάνουν να νιώθεις ψώνιο.
Είναι οι αξίες που τριγυρνούν γύρω σου.
Αμέτρητες.
Υπερτιμημένες και υποτιμημένες.
Ξεχασμένες και αξέχαστες.
Τέλος.

Η ζωή ρόδα είναι και γυρίζει.

Πολύ όμορφη αυτή η ηχώ της πρότασης… Από μικρή μου άρεσε.. Την έλεγα αυτή την πρόταση με λίγο πόνο και χαμόγελο μαζί, κουνώντας το κεφάλι μου πάνω κάτω.. Και να λέω «α ρε ρόδα πότε θα σταματήσεις και εσύ να γυρνάς»..

Αυτή την ρόδα την φαντάζομαι μεγάλη.. πολύ μεγάλη.
Και εγώ μικροσκοπική την κοιτάζω.
Η διάμετρός της μου κόβει την ανάσα..

Πάνω τις υπάρχουν όλων των ειδών καρέκλες, χρωματιστές, υφασμάτινες, δερμάτινες, στρυφογυριστές, κουνιστές.. και πάνω σε αυτές κάθονται όλοι όσοι γνωρίζω και απολαμβάνουν την κάθε γύρα αυτής. Υπάρχουν και κενές άσπρες θέσεις για τους καινούριους που θα μπούνε στη ζωή μου και στην πορεία θα αποκτήσουν χρώμα και αυτές. Επίσης υπάρχουν θέσεις άδειες για όσους έφυγαν, είτε από μόνοι τους είτε επειδή το διάλεξα εγώ. Κυρίως αυτές έχουν μαύρο χρώμα. Πάντα αυτή η ρόδα καλοδέχεται όσους θέλουν να κάτσουν.. αλλά προσέξτε αυτή η ρόδα είναι πολύ ασταθής κατά την γύρα της και εύκολα μπορεί να πέσει κανείς κάτω.

Ο καθένας έχει την δική του ρόδα. Έχει τις δικές του θέσεις όπως και εγώ έχω την δική μου θέση στην δικιά σου ρόδα, έχω μαυρίσει θέση, έχω χρωματίσει θέση. Ποτέ δεν βρισκόμαστε σε μία ρόδα. Έχουμε αναλλάβει πολλές θέσεις, και όταν σου προσφέρουν μία θέση πρέπει να την εκτιμάς από την αρχή.

Πάντα θα υπάρχει η πρώτη φορά αλλά πάντα δεν θα υπάρχει η τελευταία, το θέμα είναι να μαυρίσεις το δυνατόν λιγότερες θέσεις..

Μπορείς να το κάνεις αυτό?

Title no need.

“…I both respected you. Respect is a small 7 letters word with huge meaning. I know what is respect, I ‘ve been fighting for this word 25 years. 25 years, and only love makes you blind…”

Δεν είναι η τροφή, το οξυγόνο, ο ήλιος..

Ο σεβασμός είναι το Α και το Ω του ανθρώπου.

Αν δεν τον κατέχεις από τους γύρω σου, παύεις να υπάρχεις.

Εγώ υπάρχω, εσύ?

Πηγή : Irene’s moleskine.