Το παιδί και το αστέρι.

Μέσα σε ένα μικρό σπίτι, κάπου ξεχασμένο στην άγρια νύχτα, με αχνισμένα τζάμια γεμάτα υγρασία, ξεπρόβαλε η φωτιά απο την στόφα και δίπλα σε αυτήν μια ακόμα πιο ζεστή αγκαλιά ενός πατέρα και γιού. Είχε κλείσει τον πέμπτο χρόνο της ηλικίας του. Τα μάτια του πράσινα ζεστά λες και είχε μπεί η φύση όλη και ο ήλιος και χόρευαν με τις φλόγες της στόφας.

«Γιέ μου, σε μεγαλώνω με τον μεγαλύτερο πλούτο, την αγάπη, η οποία φτάνει πέρα απο τα άστρα του ουρανού. Όταν δείς ένα αστέρι να πέφτει να κάνεις μια ευχή για να μην σβήσει και θα βγεί αληθινή». Είπε, τελειώνοντας έτσι το καθημερινό του βραδυνό παραμύθι και το φίλησε για καληνύχτα.

Το παιδί δεν έκλεισε αμέσως μάτι. Ξαπλωμένο όπως ήταν κοιτούσε έξω απο το παράθυρό του τον ουρανό. Δεκάδες αστέρια χώρεσαν στα μάτια του. Ανασηκώθηκε απο το κρεβάτι να κοιτάξει καλύτερα και χωρίς θόρυβο πλησίασε και άνοιξε το παράθυρο.Το κρύο χτύπησε σαν χαστούκι στα μάγουλά του. Έκλεισε τα μάτια του και πήρε μια βαθιά ανάσα φρέσκου χειμωνιάτικου αέρα. Τα άνοιξε, και είδε ότι δεν ήταν δεκάδες αστέρια, αλλά εκατομμύρια. Όσα μπορούσε να δεί. Άλλα τρεμόσβηναν, άλλα ήταν πιο λαμπερά, άλλα έπρεπε να κοιτάξει καλά για να τα διακρίνει. Όλα όμως  είχαν κάτι κοινό μεταξύ τους, ήταν ακίνητα.

Το παιδί με μεγάλη του έκπληξη χαράς, είδε ένα αστέρι να πέφτει και βιαστικά έκανε μια ευχή. Να πέσει και να το πιάσει για να το έχει δικό του συντροφιά.Το αστέρι όμως δεν ερχόταν προς το μέρος του. Το παιδί έσκυψε το κεφάλι και ένα δάκρυ κύλισε στο μάγουλό του.

«Βρίσκομαι σε μια πραγματικότητα, σε έναν κόσμο που τα όνειρα δεν πραγματοποιούνται, σε έναν κόσμο που δεν χρειάζονται πλούτη για να επιβιώσω» σκέφτηκε μαθημένο απο τα παραμύθια του μπαμπά του. ‘Ενα χέρι στοργής, πατρικό, μητρικό, ήταν ο πλούτος του όλος.

Το αστέρι ψηλά, άκουσε την φωνή της σκέψης του αγοριού, και σταμάτησε να πέφτει και ούτε κατέβηκε στα χέρια του, για να μην του δώσει μια στιγμιαία ελπίδα και χαρά, καθώς ήξερε ότι θα σβήσει με την ανατολή, του έδωσε όμως την υπόσχεση απο βαθιά μέσα στην λάμψη του ότι κάθε βράδυ θα είναι εκεί ψηλά να το συντροφεύει και να του φωτίζει τον δρόμο του. Εκεί πάνω ψηλά απο το μικρό για τα μάτια του σπιτάκι αλλά μεγάλο σε ζεστή καρδιά.