Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

Η ζωή ρόδα είναι και γυρίζει.



Πολύ όμορφη αυτή η ηχώ της πρότασης… Από μικρή μου άρεσε.. Την έλεγα αυτή την πρόταση με λίγο πόνο και χαμόγελο μαζί, κουνώντας το κεφάλι μου πάνω κάτω.. Και να λέω «α ρε ρόδα πότε θα σταματήσεις και εσύ να γυρνάς»..


Αυτή την ρόδα την φαντάζομαι μεγάλη.. πολύ μεγάλη.
Και εγώ μικροσκοπική την κοιτάζω.
Η διάμετρός της μου κόβει την ανάσα..


Πάνω τις υπάρχουν όλων των ειδών καρέκλες, χρωματιστές, υφασμάτινες, δερμάτινες, στρυφογυριστές, κουνιστές.. και πάνω σε αυτές κάθονται όλοι όσοι γνωρίζω και απολαμβάνουν την κάθε γύρα αυτής. Υπάρχουν και κενές άσπρες θέσεις για τους καινούριους που θα μπούνε στη ζωή μου και στην πορεία θα αποκτήσουν χρώμα και αυτές. Επίσης υπάρχουν θέσεις άδειες για όσους έφυγαν, είτε από μόνοι τους είτε επειδή το διάλεξα εγώ. Κυρίως αυτές έχουν μαύρο χρώμα. Πάντα αυτή η ρόδα καλοδέχεται όσους θέλουν να κάτσουν.. αλλά προσέξτε αυτή η ρόδα είναι πολύ ασταθής κατά την γύρα της και εύκολα μπορεί να πέσει κανείς κάτω.


Ο καθένας έχει την δική του ρόδα. Έχει τις δικές του θέσεις όπως και εγώ έχω την δική μου θέση στην δικιά σου ρόδα, έχω μαυρίσει θέση, έχω χρωματίσει θέση. Ποτέ δεν βρισκόμαστε σε μία ρόδα. Έχουμε αναλλάβει πολλές θέσεις, και όταν σου προσφέρουν μία θέση πρέπει να την εκτιμάς από την αρχή.


Πάντα θα υπάρχει η πρώτη φορά αλλά πάντα δεν θα υπάρχει η τελευταία, το θέμα είναι να μαυρίσεις το δυνατόν λιγότερες θέσεις..


Μπορείς να το κάνεις αυτό?


2 σχόλια:

  1. Μπορώ! Αν μη τι άλλο, μπορώ να προσπαθήσω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Άσε με να προσπαθήσω και εαν δεν τα καταφέρω, άσε με να νιώσω την χαρά που προσπάθησα.."

    Αν και στις μέρες μας είμαστε λίγο απαιτητικοί με τα αποτελέσματα των προσπάθειών μας. Αλαζόνες Κτητικοί άνθρωποι..

    Φιλικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δεν έχω κλειδώσει τα σχόλια, οποιοσδήποτε είναι ελεύθερος να πει ότι θέλει. Να με κατακρίνει η να μου δώσει τα εύσημα. Να θυμάστε ότι "Θέλει αρετήν και τόλμη η ελευθερία." Α. Κάλβος.